De hele nacht heeft het geregend en tijdens het ontbijt zien we nog steeds mensen met paraplu’s voorbij wandelen. Toch zou het rond 9u droog moeten worden volgens de voorspelling. Eenmaal buiten wordt de regen al wat minder en we fietsen naar het stationnetje. We nemen de trein naar Mayrhofen om van daaruit met de lift omhoog te gaan. Dit geeft ons de gelegenheid om verschillende opties ter plekke te bekijken. Al klimmend is de lichte regen geen enkel probleem, sterker nog, de verkoeling is erg prettig tijdens de inspanning. Het laatste stukje klimmen is echt zwaar, de snelheid bijna nihil, en een stuurfoutje betekend lopen.
De afdaling die volgt is prachtig, na gister krijgen we steeds meer vertrouwen in de fiets en de banden. We zoeven soepel naar beneden. We hebben de route zo gemaakt dat we een klein beetje op hoogte blijven om wat hoogtemeters te ‘sparen’.
Maar dat betekend ook dat we vanaf nu weer gaan klimmen. Ongeveer 10km en 900hm. De regenjassen kunnen weer uit en binnen no time vallen de druppels zweet weer op de bovenbuis van de fiets. Het eerste deel loopt lekker, we vinden een fijn ritme. Langzaam wordt het asfalt slechter en gaat uiteindelijk over in gravel. We passeren wat boerderijen en een graafmachine. Ze zijn de landweg aan het verbeteren. Blijkbaar heeft de winter z’n sporen nagelaten. En dat blijkt verderop steeds vaker het geval. Natte sneeuw lawines en smelt hebben veel puit en grote keien op het pad geworpen. Regelmatig moeten we even afstappen om deze obstakels te overbruggen. Slecht nieuws voor ons plan dus. Al fietsend beginnen we onze opties alnaf te wegen voor straks in september. Het laatste stuk tot aan de pas is het fantastisch klimmen en loopt het allemaal weer lekker. Op de pas nemen we de tijd voor foto’s en snacken wat mueslirepen.
Bij de start van de afdaling staat een bordje: duw sectie. Lopend? We laten de traktatie van een afdaling niet aan ons voorbijgaan en stappen weer op. Een prachtige singletrack is de beloning. Alles gaat voorspoedig tot Erik z’n achterband een sissend geluid maakt. Die heeft hij stuk gereden op een uitstekende steen vermoedelijk. Deze is gelukkig snel gefixed en we dalen verder af naar de berghutbl op de route. Hier nemen we een pauze en trakteren onszelf op de klassieke Kaisersmarren. Heerlijk zijn ze. Met een volle buik redden we het wel tot aan het hotel. Het plan is om helemaal terug te fietsen. Er is een escape om met de trein te gaan, maar vermoedelijk hebben we wind in de rug tijdens de laatste 25km in het dal. Gelukkig blijkt ons vermoeden uit te komen en komen we met wat lichte regen weer terug in het hotel. Het was een fantastische dag door het Zillertal!
Voor vragen, opmerkingen mail ons gerust.
Geef een reactie